In 2025 zijn we naar Parijs geweest.

 

We hebben gereisd met  de Eurostar. Als je die op tijd boekt, ben je voor een paar tientjes per persoon in Parijs. Je gaat met een snelheid van soms bijna 300 km per uur over het spoor. Al met al ben je zo vanaf Enschede binnen 6 uur in Parijs.

In Parijs hadden we een appartement gehuurd aan de Boulevard Berthier in het 17e arrondissement. Dat is wel een beetje buiten het centrum, maar we zaten redelijk in de buurt van de metro. En met die metro kun je echt op alle plekken in Parijs komen voor een redelijke prijs.

Vooraf hebben we een uitgebreid programma gemaakt wat we allemaal wilden zien. Maar ons kennende bepalen we altijd ter plekke wat we gaan doen. Ook deze keer!

De eerste dag bleef er niet veel tijd over en zijn we 's avonds in een lokaal restaurantje wat gaan eten en hebben we de rest van de avond doorgebracht in ons appartement met wat spelletjes.

Allereerst een stukje geschiedenis van Parijs

We gaan even terug in de lange geschiedenis van Parijs. De stad is ontstaan uit het vroegere Lutetia (rond 100 voor Christus). De Romeinen veroverden rond het jaar 50 v.C. onder het gezag van Julius Caesar het gebied rond de rivier de Seine. Caesar noemde het pas veroverde gebied naar het volk dat zich in de dorpjes had gevestigd: Lutetia Parisiorum. Onder de grote rijkdom van het Romeinse Rijk groeide Lutetia Parisiorum uit tot de andere oever van de Seine.
In de 13e eeuw werd de rechteroever van de tot dan moerassige Seine drooggelegd. Ook het bekende museum het Louvre en de Notre-Dame werd in de 13de eeuw gebouwd.
In het midden van de 14de eeuw (1357) komt koning Jan II van Frankrijk in Engels krijgsgevangenschap terecht, een gevolg van de Honderdjarige Oorlog tussen Frankrijk en Engeland. Zeven jaar later laat de nieuwe koning Karel V een nieuwe muur rond Parijs bouwen en trekt het imposante bouwwerk de Bastille op om zich te beschermen tegen de Engelsen, maar ook om eventuele opstanden in Parijs zelf te onderdrukken. Het mocht niet baten. In het begin van de 15de eeuw (1420) bezet koning Hendrik V van Engeland Parijs.
Zestien jaar later wordt de stad terug door de Fransen heroverd, vooral dankzij de invloed van de bekende krijgsvrouw Jeanne d’ Arc, die het Franse chauvinisme terug kon opkrikken. Tijdens de bezetting was veel frustratie opgebouwd..
Eind 17e eeuw, begin 18e eeuw kwam Parijs onder het gezag van de zonnekoning Lodewijk XIV van Frankrijk. ‘Le Roi Soleil’. Onder zijn regering werd Parijs een succesvolle, adellijke en luxueuze stad. en liet het spectaculaire ‘paleis van Versailles’ bouwen.
De 18de en 19de eeuw waren voor Frankrijk en dus ook voor Parijs de eeuwen van de revoluties. Op het einde van de 18e eeuw werd de Bastille bestormd, wat het begin van de Franse Revolutie inluidde. Het betekende dat Parijs economisch achteruitging en een groot deel van de bevolking verloor. Gelukkig kon de stad zich herstellen na 1815, tijdens de Industriële Revolutie. Eind 19de eeuw onderging Parijs een heuse metamorfose. De Franse stadsarchitect Georges-Eugène Hausmann verbreedde vele smalle straatjes in Parijs tot de grote boulevards.

Op  dag  2 hebben we de Notre -Dame bezocht.

De ‘Notre-Dame de Paris’ is één van de bekendste bezienswaardigheden van Parijs en tegelijkertijd een van de beroemdste kerken ter wereld. Met de bouw van de kathedraal ging men van start in 1163, maar in 1345 was de kerk pas helemaal klaar. Het gebouw is 130 meter lang, 48 meter breed en 35 meter hoog.
Alle toeristen die naar Parijs komen willen de Notre-Dame gezien hebben, en dat is helemaal terecht. Een minpuntje is dat het er wel erg druk kan zijn. In de Notre-Dame worden drie relikwieën van Christus bewaard: een stuk uit het kruis van Jezus, zijn doornenkroon en één van de nagels waarmee hij gekruisigd werd. De vele kunstwerken, de prachtige raamrozetten, de legendarische waterspuwers en haar orgel met 7000 pijpen maken een bezoek aan de Notre-Dame echt een must. De toegang is echter niet gegarandeerd en de wachttijd kan erg lang zijn (2-3 uur). De wachttijd varieert aanzienlijk, tussen geen en maximaal 3 uur, afhankelijk van de dag van de week, het tijdstip van de dag en de beschikbare capaciteit binnen de kathedraal.

Onze wachttijd viel heel erg mee en we waren ook nog getuige van een deel van een dienst die er op dat moment werd gehouden.

 

Het tweede onderdeel van deze dag :                   De Eiffeltoren.

De Eiffeltoren behoeft natuurlijk weinig introductie. De wereldberoemde toren is gekend door iedereen en is hét symbool van Parijs. Door sommigen wordt hij zelfs beschouwd als één van de wereldwonderen. Als je de 24 meter hoge antenne meerekent, is de Eiffeltoren 324 meter hoog. De toren dankt zijn naam aan ingenieur Gustave Eiffel. Het ontwerp kwam oorspronkelijk van twee van zijn medewerkers Maurice Koechlin en Emile Nouguier.. Het is ongelofelijk hoe zo’n hoog bouwwerk ontworpen en gebouwd kan worden en daarom is het ook logisch dat Parijs en Frankrijk de Eiffeltoren  als nationaal symbool gebruiken. Als je de 24 meter hoge antenne meerekent, is de Eiffeltoren 324 meter hoog. Bijna niemand weet dat onder de zuidelijke pijler van de Eiffeltoren een geheime militaire bunker ligt, of dat toen Gustave Eiffel de Eiffeltoren ontwierp, hij bovenin ook een appartement voor zichzelf liet bouwen. 

Wij zijn met de lift tot de tweede etage geweest. De foto's die we vanaf de Eiffeltoren gemaakt hebben zijn vanaf die hoogte gemaakt. Je hebt een geweldig uitzicht over Parijs. De trap naar beneden duurt ongeveer 10 minuten.

Bootreisje

Het leek ons wel leuk om de dag af te sluiten door een bootreisje te maken over de Seine. Vanaf de boot kwamen we langs verschillende beroemde gebouwen en uiteraard gingen we onder de prachtige bruggen door die over de Seine liggen.  Uiteraard kom je dan ook onder Pont Neuf door.

In tegenstelling tot wat haar naam doet vermoeden, is Pont Neuf de oudste brug van Parijs. Deze 238 meter lange brug heeft 12 rondbogen en verbindt het Île de la Cité met de linker- en rechteroever van de Seine. De Pont Neuf dankt haar naam aan het feit dat zij de eerste stenen brug van Parijs was. Voorheen werden bruggen immers uit hout opgetrokken.De bouw duurde van 1578 tot 1607. Gedurende 10 jaar (1588-1598) werden de werken onderbroken omwille van de burgeroorlogen die toen woedden. In 1985 werd de Pont Neuf ingepakt door de wereldbekende kunstenaar Christo. De Pont Neuf kan je het best bewonderen van op een van de andere bruggen of vanf de boot. Zo'n bootreisje duurt ongeveer een uurtje en is een aanrader. Vergeet je telefoon of fototoestel niet, want je kunt hele mooie plaatjes schieten.

Het was rond 7 uur toen we weer aan wal gingen, dus de hoogste tijd om iets te gaan eten in de buurt van de Eiffeltoren.  Tijdens het eten werd het langzaam schemerig en werd de toren verlicht. Ook dit is de moeite waard om een keer mee te maken als je toch in Parijs bent.

 

Dag  3 werd een dag met een heel vol programma. 

We begonnen met de Sacré Coeur

De Sacré Coeur is een imposante witte basiliek op de heuvel van Montmartre. Je hebt vanaf de Sacré Coeur een geweldig zicht op de skyline van Parijs, wat op zich al de moeite waard is om te ervaren. Gelovigen kunnen er gaan om te bidden, maar ook qua architectuur en kunst is de Sacré Coeur heel interessant. Het is zo dat de basiliek door twee verschillende architecten is gebouwd, en dus eigenlijk twee verschillende stijlen combineert: romaans en Byzantijns.
De eerste architect, Abadie, stierf als de fundamenten af waren. De tweede, Magne, moest dus de rest van de basiliek afmaken, wat voor een verrassend resultaat zorgt. Een mooie publiekstrekker is de ‘Savoyarde’, één van de zwaarste klokken ter wereld (19 ton). Een andere blikvanger is de mozaïek: ook deze is één van de grootste ter wereld en stelt Christus voor met uitgestrekte armen.

De Sacré-Coeur is vanaf verschillende punten in Parijs te spotten, dit prachtige witte gebouw staat namelijk boven op een heuvel op 130 meter hoogte. Het gebouw zelf is ook nog eens 83 meter hoog, gigantisch dus! De kerk valt vooral op door haar felwitte uiterlijk, en prominente ligging op de heuvel.

Om bij de kerk te komen moet men 237 treden klimmen.  

De rij om naar binnen te komen was zo verschrikkelijk lang dat we maar besloten hebben om dat niet te doen.  Maar we zijn wel boven geweest 

Vanaf de Sacre-Coeur, loop je aan de achterkant zo Montartre binnen.

Montmartre

 

Montmartre is de bekende Parijse buurt, gelegen op een 130 meter hoge heuvel. In het begin van de 19de eeuw was Montmartre nog een eenvoudig arbeidersdorp, maar op het einde van de 19de eeuw oefende de buurt een grote aantrekkingskracht uit op kunstenaars. Die traditie werd ook in de 20ste eeuw nog voortgezet door kunstenaars als Picasso, Monet, van Gogh, Dalí en Braque.
Montmartre is meer dan alleen de Sacré Coeur, je kunt er heerlijk door de pittoreske straatjes, geplaveid met kinderkopjes en omgeven door mooie arbeidershuisjes, dwalen. In het Musée du Montmarte op de Rue Cortot leer je meer over de geschiedenis van dit stadsdeel. Rond het centrale Place du Tertre, het toeristische centrum en voormalige dorpsplein van Montmartre, wemelt het van de straatkunstenaars. Dichtbij dit plein ligt ook het Espace Montmarte-Dali, waar je meer dan 300 werken van de Spaanse kunstenaar kunt bezoeken.

Maar er stond nog meer op het programma.

Uiteraard wilden we ook de Arc  de Triomphe zien

 

De Arc de Triomphe is natuurlijk algemeen bekend. De 50 meter hoge triomfboog is hét symbool voor de overwinning van Napoleon in Austerlitz, meer dan 200 jaar geleden. De triomfboog is de tweede grootste ter wereld, alleen Korea heeft een grotere. Napoleon gaf de opdracht hem te bouwen nadat hij bij het huwelijk met zijn tweede vrouw een maquette ervan cadeau kreeg in papier-maché.  Je ziet de Arc de Triomphe al van ver op de Champs-Élysées. Dit indrukwekkende monument is immers 50 meter hoog, en torent bijgevolg hoog uit boven de meeste andere gebouwen die in de buurt liggen.
Vanop de Champs-Élysées is het onbegonnen werk om de drukke rotonde over te steken, maar gelukkig is er een ondergronds gangpad dat je zonder kleerscheuren naar de triomfboog brengt. Als je vlakbij het monument staat, merk je pas echt hoe groots dit bouwwerk eigenlijk is.

En weer door.... Nu naar de  Champs-Elysées 

De Champs-Elysées is de breedste en bekendste laan in Parijs. Hij staat ook wel bekend als ‘de mooiste laan ter wereld’. De avenue is twee kilometer lang (1910 meter om exact te zijn) en loopt van de Place de Concorde tot aan de Arc de Triomphe. De Champs-Elysées deden vroeger dienst als marktplaats, maar in de 17de eeuw besloten ze de centrale laan te verlengen. De naam Champs-Elysées komt van het oud-Grieks: de Elyzeese Velden waren de verblijfplaats van de gelukzaligen. Aan de Champs-Elysées liggen prestigieuze modewinkels zoals Louis Vuitton, Cartier en Armani, die rijken van over de hele wereld aantrekken. Op de nationale feestdagen vinden op de Champs-Elysées de défilés plaats. Het is ook ieder jaar het aankomstpunt van de Ronde van Frankrijk.

Er was een legowedstrijd gaande op de Camps-Elysées. Voor zover wij het hebben begrepen was het  Grand Tournoi LEGO des Champs  Een enorm groot festijn  met als hoofdprijs een reis naar Denemarken waarvoor een groot deel van de straat was afgezet.

Ook wilden we op deze dag nog het Louvre bekijken.

Nadat we in een van de zijstraten van de Camps-Elysées even een cafeetje hadden bezocht, gingen we met de metro op weg naar het Louvre. We hadden van te voren al besloten om daar niet naar binnen te gaan. Het Louvre is zo groot dat een 5 daagse trip daar geen ruimte voor heeft.

Voordat we naar boven gingen hebben we eerst  Le Carrousel du Louvre bekeken.

Dit is een winkelcentrum van de Unibail-Rodamco-Westfield groep gelegen in het 1ste arrondissement van Parijs onder de omgekeerde piramide van het Louvre.  De omgekeerde piramide is hier te zien. We zagen dat veel toeristen een foto maakten waarop lijkt dat ze de piramide op de punt van de vinger dragen. Daarna gaan ze naar boven om op het plein nogmaals een foto te maken waarop ze de piramide fotograferen met de vinger aan de bovenkant.  De naam is afgeleid van twee nabijgelegen locaties: de Place du Carrousel en het Louvre museum.Naast de winkel- en restaurantfuncties wordt de locatie ook gebruikt voor tentoonstellingen in les Salles du Carrousel. Het Salon des Beaux Arts verwelkomt er regelmatig kunstenaars van diverse strekkingen om de bezoekers een beeld van het hedendaags kunstaanbod te bieden.

Het Louvre, of Musée du Louvre in het Frans, is het bekendste museum in Parijs en zeker ook één van de bekendste musea ter wereld. Het trekt vooral veel bezoekers door de publiekstrekker: de Mona Lisa van Leonardo Da Vinci. Toch een kleine waarschuwing: die is volgens veel mensen, eens ze ervoor staan, veel kleiner dan ze hadden verwacht. Toch maakt het schilderij een ongelofelijke indruk. Maar dat is zeker niet het enige wat het Louvre zo prachtig maakt. Enkele van de grootste meesterwerken ter wereld zijn in handen van dit museum: bijvoorbeeld ‘La Liberté guidant le peuple’ van Eugène Delacroix, of de ‘Venus van Milo’.

Ook de bouw van het museum is werkelijk adembenemend. De grote glazen piramides, die ook omgekeerd onder de grond lijken door te lopen, maken het beeld dat je krijgt tegelijk modern en heel stijlvol. De laatste jaren heeft het Louvre een populariteitsboost ondergaan door de boeken van Dan Brown, vooral dan de ‘Da Vinci Code’, waarin een symbolenexpert, samen met een Franse politie-agente een moordzaak probeert op te lossen. Daarbij volgen ze een spoor, achtergelaten door het slachtoffer en de vrijmetselaars, verborgen in de werken van Leonardo Da Vinci. Velen willen dit ook in het echt zien, en trekken daarom naar de plaatsen uit het boek. Het hele verhaal begint in het Louvre. Bij een bezoek aan Parijs is tijd uittrekken voor dit museum zeker de moeite waard.

 

Op dag  4 zijn we naar Père-Lachaise geweest

 

In het oosten van Parijs, verscholen tussen bomen en kronkelende lanen, ligt Père Lachaise, de beroemdste begraafplaats ter wereld. 

De begraafplaats werd geopend in 1804, in een tijd waarin Parijs dringend nieuwe rustplaatsen nodig had. Ze kreeg haar naam van pater François de La Chaise, de biechtvader van koning Lodewijk XIV. Toch liep het aanvankelijk stroef: Parijzenaars vonden het terrein te ver weg en zagen er weinig prestige in om er begraven te worden. Het stadsbestuur bedacht toen een list. De stoffelijke resten van beroemde schrijvers als Molière en La Fontaine, en later de tragische geliefden Héloïse en Abélard, werden plechtig naar Père Lachaise overgebracht. Daarmee veranderde de reputatie van de begraafplaats in één klap: wie hier lag, hoorde bij de groten.

Het terrein breidde zich verschillende keren uit en groeide uit tot 44,5 hectare, een groen parkachtig landschap vol beelden, mausolea en kapellen. In de loop van meer dan twee eeuwen zijn hier meer dan een miljoen mensen begraven, soms zelfs tot drie miljoen als men de overblijfselen in de kelders en het columbarium meetelt. Met meer dan 70.000 grafmonumenten is Père Lachaise een ware stad van de doden – en tegelijk een toevluchtsoord voor levenden die er wandelen, dwalen of inspiratie zoeken.

Aan de Mur des Fédérés, een sobere muur aan de rand van de begraafplaats, werden in mei 1871 honderddrieënveertig strijders van de Parijse Commune geëxecuteerd. Tot op de dag van vandaag komen mensen daar bloemen leggen als teken van herinnering en verzet.

Wie door de lanen loopt, komt onvermijdelijk oog in oog te staan met de beroemdsten der aarde. Muziek klinkt nog altijd rond het graf van Jim Morrison, zanger van The Doors, waar fans uit de hele wereld hulde brengen. Even verderop ligt Frédéric Chopin, wiens pianomuziek nog steeds in menig concertzaal weerklinkt. Het graf van Édith Piaf wordt bezocht door zij die haar stem, vol passie en melancholie, nooit zijn vergeten. Oscar Wilde’s monument is bedekt met lippenstiftkusjes, stille boodschappen van bewonderaars die zijn werk liefhebben.

Ook schrijvers als Honoré de Balzac en Marcel Proust, de schilder Camille Pissarro, de actrice Sarah Bernhardt, de componist Georges Bizet en talloze anderen rusten hier, in de schaduw van cipressen en kastanjebomen.

Zo is Père Lachaise niet enkel een begraafplaats, maar een spiegel van de Franse en wereldwijde cultuurgeschiedenis. Het is een plek waar liefde en verlies, kunst en herinnering samenkomen. Een wandeling langs de kronkelpaden is als een reis door de tijd: iedere tombe vertelt een verhaal, iedere steen fluistert een herinnering. En bovenal laat Père Lachaise zien dat de groten der aarde, ook in hun dood, een eeuwig deel blijven van het leven van Parijs.

Aan de buitenmuur van Père Lachaise, langs de drukke boulevard de Ménilmontant, ligt een stille herinnering verscholen: het Monument aux Parisiens morts pendant la Première Guerre mondiale. Een muur van staal en namen, eenvoudig en ingetogen, maar groots in betekenis. Hier staan de namen van meer dan 94.000 Parijzenaars die in de Eerste Wereldoorlog het leven lieten, samen met duizenden vermisten die nooit terugkeerden.

De muur werd in 2018 ingehuldigd, honderd jaar na de wapenstilstand. In sobere letters zijn de namen gegraveerd, alfabetisch gerangschikt, zodat elke voorbijganger de kans heeft om te zoeken, te vinden, of gewoon stil te staan. Het monument vertelt geen verhalen met beelden of symbolen, maar met de kracht van herinnering zelf: naam na naam, mens na mens, leven na leven.

Te midden van het rumoer van de stad nodigt het monument uit tot stilte. Hier voel je dat achter elke naam een gezicht schuilgaat, een familie, een gemis. Het is een plek waar de anonimiteit van oorlog plaatsmaakt voor de waardigheid van herinnering.

Op deze begraafplaats kun je echt uren rondlopen, maar ons bezoek hebben we beperkt tot ongeveer anderhalf uur. 

We hebben een cafeetje opgezocht voor een lunch en gingen daarna verder naar 

Rue Crémieux

Een kleine straat met felgekleurde huisjes.  Maar probeer te gaan in de vroege ochtend of doordeweeks, want locals zijn niet dol op fotoshoots voor hun deur.

Rue Crémieux ligt op loopafstand van Place de la Bastille in het 12e arrondissement (tussen Rue de Lyon en Rue de Bercy). Het is een klein straatje van nog geen 200 meter lang waar geen auto’s mogen komen. In deze straat vind je geen hoge, statige panden die je in de rest van Parijs wel ziet, maar juist kleine, lieflijke woonhuizen. Doordat de bewoners ervoor hebben gekozen om hun huizen allemaal in een andere snoepkleur te schilderen is dit de vrolijkste en kleurrijkste straat van Parijs geworden. Op een zonnige dag is het zeker een aanrader om door dit charmante straatje te wandelen, al is het niet helemaal een ‘hidden gem’ meer.

In de zomermaanden staan er veel bloemen op straat, waardoor Rue Crémieux nóg leuker wordt. Wie goed zoekt vindt er ook zogenaamde Trompe-l’oeil, een schildertechniek die je laat denken dat je kijkt naar iets wat echt is, maar in feite is het gezichtsbedrog. Enkele voorbeelden staan hieronder bij de foto's.

tenslotte hebben we nog een van de vele passages bezocht. In ons geval 

Galerie Viviennne

Tussen de levendige straten van Parijs ligt een verborgen parel: de Galerie Vivienne. Sinds 1823 nodigt deze overdekte passage bezoekers uit om te dwalen onder hoge glazen daken, over schitterende mozaïekvloeren en langs elegante gietijzeren zuilen.

Ooit een toevluchtsoord voor chique shoppers die de modderige straten wilden vermijden, ademt de galerij nog steeds de charme van de 19e eeuw. Boetieks, antiekwinkels, boekhandels en cafés vullen de ruimte met leven, terwijl elke boog en elk mozaïekpatroon fluistert over Parijse grandeur van weleer.

Galerie Vivienne is meer dan een winkelgalerij; het is een tijdloze wandeling door elegantie, geschiedenis en schoonheid.

 

We hebben deze laatste dag afgesloten met een heerlijk diner in een heel gezellig restaurant bij ons in de buurt van het appartement.

Dag 5 was reis terug naar huis. 

Parijs was een mooie ervaring. We hebben veel gezien, veel gelopen en ook enorm veel trappen moet op en afgaan. Maar het was de moeite waard.